Adamowo uchodzi za najmniejszą wieś gminy Jabłonowo Pomorskie. Jej krajobraz jest niepowtarzalny. Są to tereny z urozmaiconymi wysoczyznami morenowymi, gdzie różnice wysokości sięgają 10 metrów. Przechadzając się polnymi drogami możemy zauważyć pozostałości przepięknych starych bzów, które kiedyś, zwłaszcza na drodze do Płowężka, tworzyły niesamowity fioletowo-biały baldachim kwiatów. W okresie międzywojennym przy domach można było podziwiać przepiękne "bukszpanowe ogrody". O świetności tej starej, sięgającej 1440 roku wsi, świadczą pozostałości domów z typowej dla Pomorza czerwonej cegły. Najstarszy z nich datuje się na 1888 rok i był on niegdyś własnością Zofii i Józefa Ziętarskich. Józef Ziętarski w okresie I wojny światowej aktywnie włączył się w walkę o niepodległość i przynależność tych terenów do państwa polskiego.

Wśród mieszkańców Adamowa krąży opowieść o bitwie, którą we wrześniu 1939 roku stoczył na terenie wsi z wojskami niemieckimi oddział polskich ułanów. Istnieje legenda, że do dziś na okolicznych polach można usłyszeć tupot koni i śpiew polskich ułanów.

       Na pierwsze historyczne wzmianki o wsi Płowężek możemy natrafić w dokumentach z XV wieku. Wtedy miejscowość należała do rycerza Bolko, który w 1440 roku działał w antykrzyżackim Związku Pruskim. Kolejni właściciele byli dobrymi gospodarzami i wkrótce powstał tu znakomicie prosperujący majątek ziemski. W 1856 roku należał on do polskiego działacza społecznego, współzałożyciela Banku Kredytowego Donimirski-Kalkstein-Łyskowski i Spółka w Toruniu - Teodora Donimirskiego. W tym czasie we wsi było 155 mieszkańców. Dobra liczyły 333,72 ha i przynosiły 3827 marek czystego dochodu gruntowego. Majątek specjalizował się w hodowli bydła, uprawie buraków cukrowych, a także sprzedaży masła. W 1929 roku właścicielem 209-hektarowego gospodarstwa z 2546 markami dochodu był Zygmunt Roman. Pod jego kierunkiem główną specjalizacją majątku stała się hodowla konia szlachetnego półkrwi służącego głównie do jeździeckiego sportu wyczynowego.