Według legendy nazwa wsi wzięła się stąd, że w przeszłości jej tereny były całkowicie porośnięte lasami bukowymi. Przymiotnik "góralski" najpewniej powstał w wyniku bliskości wsi Górale. W lustracji królewszczyzn z 1664 r. wspomniany jest Buk Brodnicki, w którym dzierżawca dóbr Rywałd - Maciej Bukowski posiada przywilej darmowego rąbania drewna. Wówczas we wsi znajdowały się tylko trzy chałupy, w tym jedna zamieszkała.  Nie wiemy jednak, czy Buk Brodnicki jest tożsamy z Bukiem Góralskim. W źródłach historycznych Buk Góralski jest wymieniony po raz pierwszy w dokumencie lustracyjnym z 1738 roku.

     Buk Góralski w XVII wieku został założony na pustkach należących do wsi Górale, tzn. najprawdopodobniej na surowym korzeniu i zasiedlony przez 10 gospodarzy. Wizytacja kościelna   z 1756 r. podaje, że osada została dopiero co zagospodarowana i mieszka w niej 14 gospodarzy, w tym połowa to protestanci. Jak informuje kolejna lustracja z 1765 r. Buk Góralski był wówczas nową kolonią należącą do starostwa brodnickiego. Jako królewszczyzna, wieś została zasiedlona osadnikami na prawie olęderskim.

Niemiecka nazwa była przez długi czas zapożyczona z polskiego i brzmiała Buggoral. Dopiero w 1904 roku zniemczono ją na Leinefelde.

Do dnia dzisiejszego zachował się budynek szkoły i strażnica drogowa PKP pochodzące z początków XX wieku. Szkoła ewangelicka została założona już w 1772 albo 1773 roku.  Protestanci uczęszczali do parafii ewangelickiej znajdującej się w Lisnowie, a od 1891 roku do parafii w Konojadach. W latach 80. XIX wieku naliczono 81% ewangelików.  Natomiast w spisie z 1921 roku zanotowano 65% ludności ewangelickiej.