Ze źródeł historycznych wiemy, że Buk Pomorski w 1222 roku został przekazany przez księcia Konrada Mazowieckiego biskupowi pruskiemu Chrystianowi. Po sprowadzeniu Krzyżaków obszar wsi znalazł się w obrębie ich państwa. W XV wieku wieś przeszła pod panowanie króla polskiego. Od I rozbioru Polski w 1772 roku Buk Pomorski trafił w obręb państwa pruskiego pod nazwą Königliche Buchwalde. Niemiecka nazwa wsi nawiązywała do lasów dębowo-bukowych, które jeszcze w XIX wieku porastały te tereny.

Mieszkańcy Buku Pomorskiego, jak i okolicznych wsi Adamowo, Płowężek, Szczepanki na przełomie niespokojnych lat 1919 - 1920 aktywnie włączyli się w działania zmierzające do tego, by ich tereny znalazły się w obrębie państwa polskiego. Ich niepodległościową działalnością kierował mieszkający w Buku Jan Kiedrowski, późniejszy pierwszy sołtys po 1920 roku w odrodzonej II RP.

Buk Pomorski jest też znany jako miejsce narodzin postaci wybitnie zasłużonej dla Polski - księdza Witolda Kiedrowskiego.

     Na architekturę Buku Pomorskiego składają się między innymi charakterystyczne dla terenu Pomorza budynki z czerwonej cegły. Wśród nich na uwagę zasługują budynek szkoły i dworca kolejowego. W 1864 roku Niemcy pobudowali we wsi szkołę, która jeszcze w XX wieku służyła Polakom nie tylko jako miejsce nauki, ale i spotkań towarzyskich. Pod koniec XIX wieku przez wieś ruszyła budowa linii kolejowej Jabłonowo Pomorskie - Prabuty, która w błyskawicznym tempie została ukończona. W 1899 roku rozpoczął się ruch pociągów na tej linii. Co ciekawe i wyjątkowe w skali ogólnoeuropejskiej w Buku Pomorskim pociąg zatrzymywał się na dwóch przystankach, na jednym przy dworcu kolejowym i na drugim nazywanym Nowa Wieś, ale administracyjnie znajdującym się także w obrębie Buku.

W okresie międzywojennym wśród rodzin polskiego pochodzenia wyróżniała się rodzina Pawlikowskich mająca w posiadaniu mleczarnię produkującą na eksport twaróg i sery.