Sołectwo Bukowiec

         Historia Bukowca, według zapisków historycznych pierwszych osadników, a byli nimi Olędrzy, datuje się od XVII wieku. W 1638 roku miało miejsce nadanie przywileju dla wsi przez księżnę Annę Katarzynę Konstancję, w której posiadaniu było starostwo brodnickie. W latach 1655-1660 w wyniku potopu szwedzkiego wieś ucierpiała do tego stopnia, że nie było tu żadnego gospodarza. I właśnie wtedy sprowadzono Olędrów, którzy przywieźli ze sobą umiejętność stawiania wiatraków. Miało być ich w Bukowcu około pięciu lub siedmiu różnej wielkości.

W dokumentach lustracyjnych z 1765 roku wymieniono mieszkających w Bukowcu pięciu gburów o nazwisku Gerka, trzech - Ognau, dwóch - Górka, dwóch - Templin. W kolejnych latach wieś rozrastała się, by na początku XIX wieku osiągnąć stan 38 gospodarzy. Jeszcze w okresie międzywojennym w większości Bukowiec zamieszkiwali Niemcy, a Polacy stanowili nieliczną grupę.

     Bukowiec to wieś o typie ulicówki z zachowanymi, co jest wyjątkiem w naszej gminie, trzema budynkami dawnych szkół. Pierwsza jednoklasowa szkoła powstała w 1714 roku. W 1890 roku została wybudowana druga szkoła. Główną przyczyną tej inwestycji była wciąż rosnąca, zwłaszcza od 1900 roku liczba uczniów. W 1904 roku do obu szkół uczęszczało 57 dzieci ewangelickich i tylko 10 dzieci katolickich. Wraz ze wzrostem liczby uczniów szkoły ewangelickiej założony przez mieszkających we wsi Niemców Związek Szkolny uzyskał w latach 30. XX wieku zgodę na budowę trzeciej, najokazalszej, szkoły. Tego budynku mogły pozazdrościć nawet pobliskie ośrodki miejskie. Na dole znajdował się ogromny hol, w którym na suficie można było podziwiać pięknie wymalowaną różę wiatrów.

Pisząc o Bukowcu nie sposób nie wymienić z imienia i nazwiska jednej osoby. Jest nią pan Franciszek Rybka, który nieprzerwanie przez 48 lat z pełnym zaangażowaniem pełnił funkcję sołtysa wsi.